Verwondering over de zomer

Elke zomer is de bezetting in de ouderenzorg weer een uitdaging voor zorgorganisaties. Dit jaar kwam daar nog bij dat er geen of in ieder geval substantieel minder zzp’ers konden worden ingezet. Voor veel planners is het rondkrijgen van de zomerplanning dan ook een hoofdpijndossier. Deze zomer maakte ik het bij een paar organisaties van dichtbij mee. Vol verwondering vroeg ik me af of er in de zomer sprake is van een hoge werkdruk of dat er ook andere factoren een rol spelen.

Hoge werkdruk en/of gebrek aan routine en planning?
Ik wil voorop stellen dat ik heel veel respect heb voor alle medewerkers in de ouderenzorg die zich elke dag met ziel en zaligheid inzetten voor hun cliënten. Maar vanuit mijn archetype Veroorzaker en onze visie Van zorg naar leven kijk ik ook naar wat er nu daadwerkelijk gebeurd en hoe dat mogelijk ook anders en beter kan. Dus ja, medewerkers ervaren een hoge werkdruk in de zorg, maar die wordt deels veroorzaakt door de negatieve emotie die die ervaring met zich meebrengt. Ook het ervaren gebrek aan routine (door de wisselende inzet van vakantiekrachten en vrijwilligers) en het ontbreken van een vertrouwde planning versterken het gevoel van hoge werkdruk.

Het ontbreken van een vertrouwd patroon veroorzaakt (extra) stress
De werkdruk in de zorg is door het personeelstekort altijd hoog te noemen. Hoe komt het dan dat het in de zomer een stuk problematischer lijkt te zijn? Mijn conclusie is dat het niet zozeer komt door de hoge werkdruk, maar dat het ontbreken van een vertrouwd patroon en vertrouwde gezichten de werkdruk zwaarder maakt voor de medewerkers. Omgaan met een ‘grilliger’ planning vraagt om meer flexibiliteit, creativiteit en onderlinge samenwerking. En dat vergt misschien wel meer van medewerkers dan een hoge werkdruk in een vertrouwd patroon.

Ik ben heel benieuwd hoe bij andere zorgorganisaties de zomer is verlopen en of zij zich herkennen in mijn beschouwing.

Hoe was de zomer bij jullie? Ik hoor het graag!